Op de dag dat we Önder spreken kan hij zijn geluk niet op. Een week eerder kreeg hij te horen, dat hij een vaste aanstelling krijgt op “Het oudste en leukste gymnasium van Nederland, het Johan de Witt-gymnasium in Dordrecht. En dat al na zes maanden!”. Bij zijn aanstelling in augustus 2021 kreeg hij een jaarcontract. Ruim voordat dat jaar om is, heeft hij nu dus een vaste aanstelling.

Zijn zoektocht naar een baan begon Önder met het zoeken naar een stageplek. “Eigenlijk had ik dat helemaal niet nodig. Toen ik in Nederland aankwam heb ik mijn Turkse diploma gelijk laten omzetten naar een Nederlands diploma via het IDW, het Internationaal Diploma Waardering. Via DUO moest ik ook een eerstegraadsbevoegdheid als docent wiskunde aanvragen en dat heb ik ook gedaan.

Ik wilde een stageplek om het onderwijssysteem in Nederland te leren kennen. Hoe je de cijfers invoert bijvoorbeeld. Hoe je de toetsen nakijkt, hoe je de lessen geeft, hoe lang je uitleg moet geven en hoe lang je de leerlingen daarna tijd geeft om zelfstandig te werken. Dat moest ik wel van dichtbij zien. Ik heb heel veel brieven geschreven voor een stageplek. Zo’n 12 scholen in Breda en omgeving heb ik aangeschreven.

Uiteindelijk kreeg ik via een vriend van een kennis een stageplek aangeboden op het Graaf Engelbrecht College. Scholen klagen over tekort aan wiskundeleraren. Maar zij durven geen risico’s te nemen met iemand die uit het buitenland komt. De scholen willen veel liever in hun veilige, comfortzone blijven.”

Blauwtje lopen

Önder Akkusci heeft zes maanden stagegelopen op het Graaf Engelbrecht. En toen begon de moeilijke weg naar het vinden van werk als wiskundedocent. Hij zocht in Breda, maar ook daarbuiten tot in Rotterdam. Op zijn sollicitatiebrieven kreeg hij steeds een standaard afwijzingsbrief. Önder: “Ik heb heel wat blauwtjes gelopen. Niet met een meisje, maar met werk dan hè, ha,ha.”

In augustus 2021 lukt het Önder dan toch een baan te vinden op het Johan de Witt-gymnasium in Dordrecht. Hij denkt dat het nu is gelukt, omdat deze school wél het risico durfde te nemen. “Ik ben heel blij met mijn baan. Het is zo’n leuke school. Al moet ik elke dag naar het station fietsen en dan met de trein, daar denk ik niet aan. Ik had het niet verwacht al na acht maanden een vaste aanstelling! Het is een hele opluchting voor mij. Ik kan nu vooruitkijken.”